Karin Körver van zelfoogst- en pluktuinderij Plantalia: “Geef me een paar jaar de tijd.”

Körver komt oorspronkelijk uit de ICT, maar was daar niet meer op haar plek. ”Ik was niet meer gelukkig.” 

Ze genoot al jaren van haar eigen moestuin. “Ik ervaar die als een enorme rijkdom. Het is geweldig wat daar allemaal uit komt. En het is belangrijk te weten wat op je bord komt.”

Ze was al langer gefascineerd door het idee van gemeenschapstuinen en las er veel over. Ze besloot zelf de handen uit de mouwen te steken en een tuin te beginnen. “En die vooral niet voor mezelf te houden.”

Ecologisch

In 2020 startte ze met een klein stukje grond en werd lid van de afdeling Zeeland van VELT (Vereniging voor ecologisch leven, koken en tuinieren, red.). “Zij houden zich bezig met permacultuur en voedselbossen. Super interessant allemaal “.

Ze realiseerde zich achteraf dat ze geluk had. “In Zeeland is het lastig om aan grond te komen.”

1,5 jaar geleden verhuisde ze naar een andere locatie. Van een kwart ha ging ze naar 1,5 ha, wat ze nu in pacht van BD Grondbeheer. Ze ging van 20 tot 25 huishoudens naar 45 huishoudens. En dat aantal is nog groeiende. 

“Van één kant vond ik het jammer te verhuizen, want we pasten goed bij elkaar. Maar het voordeel is dat ik nu veel meer groenten kan telen. Ik heb nu zelfs meer groenten dan deelnemers op kunnen.

Organisch

Een plan heeft zij nooit in haar hoofd gehad. “Het groeit organisch. En het voelt alsof ik met de nieuwe locatie opnieuw ben begonnen. Alles is anders. Dat is op technisch vlak, want ik heb andere machines, maar ook op ander vlak. De grond is anders. Ik heb nu te maken met ander onkruid en andere beestjes.”

Haar keuze voor biologisch boeren is voor haar niet meer dan logisch. “Ik ben tegen het gebruik van bestrijdingsmiddelen. Het is een kwestie van een goede balans vinden. Die balans vind ik belangrijk.”

Toen het de afgelopen tijd zo droog was, had ze veel last van luizen. Lieveheersbeestjes komen daar vanzelf op af. “Zij eten de luizen op. Dat is een mooie balans.” 

Körver gebruikt zoveel mogelijk plantaardige meststoffen. Die keuze is niet vreemd voor haar als veganist. “Dat is soms een uitdaging. Het is een zoektocht”, erkent ze. Van eigen teelt is alles plantaardig. Maar van wat ze extern haalt, kan ze dat niet garanderen. “Omdat ik te weinig afneem, is die optie niet beschikbaar bij de leverancier.

Ze realiseert zich terdege dat haar manier van telen behoorlijk intensief is vanwege de hoeveelheid fysiek werk en de hoeveelheid groenten die op een relatief kleine lap grond geteeld wordt.

Omgeving

De reactie van buitenstaanders is heel positief, maar die van veel landbouwers niet. Waarschijnlijk omdat veel mensen traditioneel zijn ingesteld.” Zeeland loopt ook niet voorop wat betreft biologische landbouw, dat het kleinste aandeel biologische landbouwgrond van Nederland heeft. Minder dan 3%; enkele percentages minder dan het landelijk gemiddelde.

Körver heeft het idee dat sommige mensen haar niet serieus nemen. “Ze denken dat dit een hobby van me is. En schatten het niet op waarde. Ik denk dan: geef me een paar jaar de tijd.”

Tegelijkertijd zijn er ook boeren die belangstelling tonen. En bij Plantalia komen kijken. 

Stiekem komt ze her en der toch wat drempels tegen. Geeft dat haar wellicht extra motivatie? Ze bevestigt dat. “Ik weet dat de landbouw helemaal anders kan. Daar strijd ik voor.”

Een van de organisaties met wie ze samenwerkt, is Hogeschool Zeeland. Haar groenten levert ze voor de catering en voor kleine maaltijden.

Het bijzondere aan deze samenwerking is dat de Hogeschool meedenkt met het teeltplan van Körver en achter het CSA model staat. “Dat voelt goed.”

Toekomst

Haar ideale toekomst? “We moeten een omslag maken naar een ander systeem. Die natuurinclusief is. En biologisch. Ik vind dat we van sowieso van de bestrijdingsmiddelen af moeten.”

Körver beseft dat dit voor veel boeren niet is voor te stellen. “Natuur en landbouw zijn nu te veel gescheiden. Het vraagt een grote omslag.”

Ze concludeert dat er meer ondersteuning vanuit de overheid mag komen. “Bedrijven kunnen het niet zelf. Ik vind eigenlijk dat gezond voedsel betaalbaar(der) moet zijn en de prijs voor biologisch moet gelijk getrokken (of goedkoper) worden dan ‘gangbaar’. Zonder dat het ten koste gaat van wat het opbrengt voor de boeren. Daar zal de overheid ook bij moeten sturen. We moeten het echt anders gaan doen.”