Cynthia Jongenelis van Vegan Award winnaar Eten bij Fret: “We willen plantaardig eten een schop onder de kont geven”.

Stoffig imago

Als kind wist Jongenelis al dat ze iets goeds voor de wereld wilde doen. Plantaardig eten op de kaart zetten, leek haar als volwassene wel wat. Zelf eet ze al jaren vegetarisch.

”Ik merkte dat de transitie van restaurants naar het veganisme langzaam gaat. Plantaardig eten had een stoffig imago. Vegetarisch eten is wél makkelijker geworden in restaurants.  Die hebben dat imago allang van zich afgeschud.” Met Eten bij Fret wil ze dat stoffig beeld kantelen. “Ik wil mensen graag kennis laten maken met plantaardig eten en dat op onze eigen manier. Ik draag daar graag mijn steentje aan bij.”

Het concept van Eten bij Fret - de enige veganzaak in Den Bosch - is eenvoudig, vertelt de enthousiaste eigenaar, die zelf, met haar team van 2 fulltime koks en 3 parttime koks, ook vaak achter de pannen staat. “Voorop staat dat het eten lekker moet zijn. Het moet bourgondische smaken. En daarnaast is het plantaardig. We willen zeker niet belerend zijn. Mensen moeten in hun dagelijks leven zelf kiezen voor vegan of niet. Iedereen is daar vrij in. Ik houd er niet van met het vingertje te wijzen.”

De naam Eten bij Fret klinkt lekker. Daar is niet lang over nagedacht, licht Jongenelis toe. “We wilden een naam die goed klonk en al snel ontstond de naam Eten bij Fret. Daar hadden we niet veel tijd voor nodig.”

Bourgondiërs en diehards

Het publiek van Eten bij Fret is heel divers, vertelt Jongenelis. “Er komen mensen op af die over ons hebben gelezen in de landelijke kranten. Mannen en vrouwen. Ook op leeftijd. Er zitten echte bourgondiërs tussen, maar ook diehard vegans. 

Dat Eten bij Fret een plantaardige kaart heeft, is niet te lezen aan de buitenkant van het pand. Ook de menukaart is daar niet duidelijk in. Een bewuste keuze. “Het gaat om het proeven en genieten van lekker eten. Dat het plantaardig is, komt daarna. Soms schrikt vegan mensen zelfs af. Het is soms laveren met de term.”

Zo’n kwestie is typisch voor waar Jongenelis regelmatig  over nadenkt. “Moeten we duidelijker zijn naar de gasten toe? Liegen we hen niet voor? Ik wil mensen niet voor de gek houden.”

Die onduidelijkheid leidt ook wel eens tot grappige taferelen. “Zo vroeg iemand bij het plaatsen van een bestelling of het eten ook lactosevrij kon. Ik antwoordde dat dat geen probleem was.”

Soms kunnen meer triviale dingen tot een discussie leiden. In de bistro hangen plastic vissen als versiering tegen de muur. “Er was een klant die dat niet waardeerde. Daar hebben we over gediscussieerd.” Haar conclusie: “De veganwereld kan soms hard zijn.”

Pekelen

De koks van Eten bij Fret maken de meeste van de gerechten helemaal zelf. “Pakjes komen er bij ons niet in.” Ze kopen wel plantaardige gamba’s in. “Die zijn van een goede kwaliteit. We pekelen ze wel zelf. Dat is lekkerder.” Dat pekelen gebeurt met een enorme precisie. “Zo hebben we verschillende tijden geprobeerd. Zeven minuten bleek ideaal.” 

Jongenelis erkent dat ze ook haar gravings heeft, zoals street food gecombineerd met fine dining. “We hebben ook een burger op de kaart staan.” Maar ze houdt ook van gezond eten.”Naar dat laatste willen we met de bistro steeds meer toe.”

Jammer vindt ze het dat niet-kenners denken dat plantaardig eten enkel uit groenten bestaat. “Een grote misvatting,” Voorwaarde voor haar is dat de structuur van het eten goed moet zijn. “Er moet een lekkere bite zijn. Je moet goed kunnen kauwen. En ik houd niet van vlakke smaken. Zo hebben we de Fret-saus. Daar zitten maar liefs zes ingrediënten in.”

Een lunchgerecht waar Eten bij Fret veel complimenten over krijgt, is brioche met oesterzwammen. “Mensen vinden die te gek. Die blijft zeker nog lang op de kaart staan. Dat is een belofte.”