Inspirerende Foodie: Viki Boviatsis
Viki Boviatsis

Inspirerende Foodie: Viki Boviatsis

donderdag 26 februari 2015
Nu mijn blog steeds groter begint te worden ontmoet ik steeds vaker bijzondere mensen met een eigen verhaal op het gebied van voeding, sport en gezondheid. Ik vind het zelf ontzettend inspirerend om dit soort mensen te spreken, hun verhaal te horen en te begrijpen waarom zij een ‘foodie’ zijn geworden. Het begint immers niet zomaar, toch? Daarom wil ik deze mensen een plek geven op mijn blog, ik wil al deze verhalen in het zonnetje zetten en de inspiratie delen. Deze week aan het woord: Viki Boviatis, een van mijn beste vriendinnen maar bovenal de meest inspirende yogi die ik ken. Eigenaresse van yogastudio Tula waar ze wil laten zien dat yoga voor iedereen is, keihard zweten kan zijn en beslist niet zweverig. Een bijzondere dame aan het woord!

Grieks meisje in Nederland
Als klein meisje groeide ik op tussen de schapen in Griekenland op het eilandje Corfu. Ik leefde een heerlijk rustig en bourgondisch leven waarbij ik me nergens zorgen over hoefde te maken. Totdat ik op achtjarige leeftijd naar Nederland verhuisde waar ik terecht kwam in de drukke stad. Ik werd overvallen door de snelheid van het Nederlandse leven en ging hierin mee. Met vallen en opstaan vond ik mijn weg in de Nederlandse cultuur, maakte vrienden, ging naar school en ontdekte een passie: zwemmen. Van mijn ouders mocht ik een sport uitkiezen die ik wilde doen. Nu is mijn sterrenbeeld (toevallig?) waterman. Ik weet niet zeker of dat de reden is dat ik zwemmen zo heerlijk vond, maar ik weet wel dat ik toen daarvoor koos. Mijn badmeester constateerde dat ik er goed in was, en voor ik het wist lag ik dagelijks in het zwembad en wilde ik de allerbeste worden.

De beste zijn
Vanaf dat moment had ik een ijzeren discipline, volgde ik strakke trainingsschema’s, liet alles verder voor wat het was en focuste me op mijn doel. Ik zwom elke dag, soms twee keer per dag en trainde samen met mensen die we nu allemaal kennen als topsporters. Om de beste te worden was ik per week 15 tot 20 uur in het water te vinden en moest ik helaas andere dingen laten. Terwijl mijn leeftijdsgenootjes voor het eerst de stad in gingen lag ik zelf vroeg in bed om de volgende ochtend om 7 uur weer het zwembad in te duiken. Met deze mindset bereikte ik op mijn zestiende mijn grootste overwinning: de IJsselmeer zwemovertocht, als jongste Nederlandse ooit.

Het IJsselmeer over
Toen ik op mijn 15de over de IJsselmeer overtocht hoorde werd ik gelijk enthousiast. Helaas mocht ik op deze leeftijd nog niet meedoen van de zwembond. Op afraden van andere coaches en zwemmers, maar vastbesloten, dook ik een jaar later – toen ik wel oud genoeg was – in Stavoren het water in om rechtstreeks over te steken naar Medemblik. De tocht van 22 km leek ik met gemak te halen. Toen ik het dak van de kerktoren zag dacht ik er bijna te zijn, maar helaas moest ik nog 2,5 uur doorzwemmen. Ik gaf niet op en met veel doorzettingsvermogen en aandacht zwom ik door. Ik raakte in een soort trance waarbij het leek of ik mijn gedachten gestopt waren. Ik kon alleen nog maar zwemmen. Totdat ik aantikte… ik keek op en werd uit het water getild. Gesloopt was ik en heb helaas het feest die aovnd niet meer gehaald. Na 12 uur slapen werd ik tevreden wakker. Mijn grote droom was waargemaakt en vanaf nu kon niks meer stuk.

De balans vinden
Pas toen ik ging studeren ontdekte ik een nieuwe wereld gevuld met sociale contacten. Ik studeerde aan de hogere hotelschool in Leeuwarden waar ik tot op de dag van vandaag de allerbeste vrienden maakte. We waren met hele andere dingen bezig in die tijd. Iedere dag was een feestje en strakke trainingsschema’s pasten niet meer in het plaatje. Ik nam daarom het moeilijke besluit om te stoppen met wedstrijdzwemmen en deze nieuwe ervaringen te omarmen. Daarnaast begon Social Media ook een belangrijke rol te spelen. Dagelijks kreeg ik via verschillende kanalen tonnen aan informatie binnen. Hierdoor ging ik op een dag kopje onder, al kon ik nog zo goed zwemmen. Ik was moe, uitgeput en futloos en moest mezelf nodig weer opladen… maar hoe? Natuurlijk had ik weleens van yoga gehoord, maar dat zweverige gedoe was niks voor mij. Daar was ik van overtuigd, totdat een vriendin me een keer meenam op de mat. Ik zal dit moment nooit vergeten. Het langste uurtje van mijn leven waarbij ik in strijd was met mijn futloze zelf. Ik wilde de confrontatie niet aangaan. Gedurende de les was ik vastbesloten dat deze yogatoestand eenmalig was, totdat ik ontwaakte uit de laatste yoga houding: Shavasana. Ik voelde me zo licht als een veertje, zowel fysiek als mentaal, en vond een rust in mezelf die ik al die zwemjaren eigenlijk nooit had gehad. Sindsdien is yoga my way of living, zowel op mijn mat als daarbuiten.

Yoga om te genezen
Geïnspireerd door deze eerste les en met de blijvende topsportersmentaliteit van: ‘Doe het goed of doe het niet’, bevond ik me een jaar of wat later in Thailand om opgeleid te worden tot yoga-practisioner. In dit bijzondere land, op een afgelegen plek, slapend op een matje op de grond maakte ik maar liefst tweehonderd yoga-uren in één maand. Het vroege opstaan, verzuurde spieren, onmogelijke houdingen en pijn leiden: ik kende de dril en beet me erin vast. Opnieuw moest en zou ik de beste worden, mezelf overwinnen en ook de moeilijkste houding onder de knie krijgen. Tien kilo lichter en met mijn certificaat in handen vloog ik terug naar Nederland. Hier aangekomen begreep ik dat yoga niet gaat om de beste zijn en juist dit gegeven bracht mij nog meer rust en balans in mijn leven. Ik wilde graag mijn ervaringen delen met anderen en startte daarom een klein yogaklasje in de Amsterdamse Pijp. Soms kwamen studenten naar me toe die moeite hadden met houdingen vanwege fysieke klachten. Ik wist toen nog niet zoveel van het menselijk lichaam, maar al snel kwam ik erachter hoe interessant ik het vond om mensen met klachten door middel van yoga zich beter te laten voelen. Van de een op de andere dag gaf ik mijn fulltime baan op om weer plaats te nemen in de schoolbanken. Ik koos voor de opleiding Fysiotherapie om deze kennis later samen te brengen met yoga. Tot op de dag van vandaag vind ik het fascinerend om wetenschap en spiritualiteit samen te brengen en ik hoop op deze manier mensen nog beter te kunnen helpen.

Yogastudio Tula
Samen met de allerleukste man ter wereld run ik nu, sinds 1 februari 2015, yogastudio Tula in de Spaarndammerbuurt van Amsterdam: www.tula-amsterdam.nl. Dagelijks worden hier meerdere groepslessen verzorgd, zeven dagen per week. Ons team bestaat uit twaalf gecertificeerde, enthousiaste en inspirerende docenten die vinden dat yoga vooral leuk moet zijn. De lessen worden met aandacht gegeven en zijn toegankelijk voor iedereen. Náást de reguliere groepslessen introduceert Tula twee keer per week een uit Amerika afkomstige trend: yoga-to-the-people. Omdat yoga voor sommigen niet in het budget past, mogen deelnemers aan deze les bijdragen wat ze willen/kunnen. Dit sluit naadloos aan op onze visie, dat yoga voor iedereen hoort te zijn. Daarom gaan alle opbrengsten van de yoga-to-the-people lessen naar diverse buurtprojecten om kinderen in beweging te brengen. Op deze manier kunnen we door yoga iets goeds doen in de buurt. Eigenlijk proberen we een studio te creëren waar iedereen, ervaren of nieuw, jong of oud, man of vrouw, lenig of stroef zich thuis kan voelen. Kom je ook eens kijken?

Namasté,
Viki
www.tula-amsterdam.nl

Ben jij ook een foodie met een inspirerend verhaal? Heb jij een grote verandering doorgemaakt op het gebied van voeding, sport en gezondheid? Of een bijzondere kijk hierop? Laat het mij weten en misschien ben jij als volgende aan het woord in deze rubriek!

0 Reacties

Een reactie geven

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met een *.